Over Mij

Ik ben iemand die mijn hele leven heeft gezocht naar waarheid, verbinding en rechtvaardigheid. Mijn weg kende scherpe bochten: van een moeilijke jeugd en een periode aan de dark side, naar een leven waarin ik mijn energie ben gaan inzetten voor positieve verandering en het verbinden van mensen.

In 2003 leerde ik kunstenaar Zdravko Kotsev kennen. Zijn toewijding inspireerde mij diep. In drie jaar schilderde hij het monumentale Panorama Rotterdam — 45 meter breed en 5 meter hoog — ook wel “Manhattan aan de Maas” genoemd. Een kunstwerk dat zijn weerga niet kent. In 2006 onthulden wij het Panorama Rotterdam samen met burgemeester Opstelten.

In 2012 stond ik aan de basis van het initiatief Dutch Montmartre, een culturele ontmoetingsplek voor kunst en creativiteit in Rotterdam. Het werd enthousiast ontvangen door kunstenaars, bezoekers en de stad, maar ook hier merkte ik later hoe krachten achter de schermen mijn idee overnamen.

Vanaf 2015 startte ik het project Haringkoppen Verbinden. Hiervoor liet ik een bronzen haringbeeldje maken door Corinna de Jong, waar zij later honderden gipsen afdrukken van maakte voor tentoonstellingen. Ook liet ik cartoontekeningen van haringen maken door de Syrische kunstenaar Morhaf Yousef, die vervolgens werden ingekleurd door deelnemers van 3 tot 96 jaar oud, uit Nederland, Syrië en andere landen. Iedere deelnemer vulde de zin aan: “Ik vind verbindingen leggen tussen mensen belangrijk omdat…”.

De honderden kunstwerken die zo ontstonden, zijn samengebracht in acht grote tentoonstellingen. Zelfs geëmigreerde Vlaardingers deden mee. Haringkoppen Verbinden groeide uit tot een creatief platform waar kunst, verhalen en ontmoeting centraal stonden.

Voor het grote haringbeeld — 4,2 meter hoog, met losse schubben waarin ieder zijn eigen verhaal kwijt kon — heb ik altijd alles zelf geïnitieerd, vanuit eigen overtuiging en op eigen kosten. Slechts twee bescheiden subsidies ontving ik, maar het beeld werd omarmd door bewoners én politici. Alle politieke partijen stonden met mij op de foto, met een haring of een schub in de hand.

Toch zag ik ook hier het bekende patroon: samengebundelde krachten die het initiatief overnamen. Uiteindelijk werd er 1,6 miljoen euro aan subsidie verstrekt, terwijl mijn naam uit beeld verdween en er in het lokale magazine slechts één regel overbleef.

Ik geloof dat openheid, eerlijkheid en transparantie de basis vormen van een gezonde samenleving. Daarom vertel ik mijn verhaal — niet om met vingers te wijzen, maar om zichtbaar te maken hoe dingen soms werkelijk lopen, en om anderen te inspireren om te blijven vragen en zoeken.

“Ik wil dat de verhalen achter het doek niet in de schaduw blijven, maar het daglicht zien.”