Achter het Doek

Er werd een prachtig kunstwerk gemaakt.
Het ademde de ziel van de stad, de kracht van samenwerking, het verhaal van verbinding.

Maar toen het doek omhoogging…
stond mijn naam nergens.

Geen vermelding. Geen herinnering.
Alsof ik slechts toeschouwer was geweest, terwijl ik de eerste schetsen ooit met eigen hand neerzette.

Ik herinner me nog hoe ik vol vuur het idee pitchte — met overtuiging en hoop.
Er werd geluisterd, geknikt, genoteerd.

En toen werd het stil.

Het idee keerde terug, in nieuwe verpakking.
Met nieuwe afzenders.
Mijn rol verdween als stoom in de kou.

Toeval? Misverstand? Of gewoon hoe het werkt?

Soms voelt het alsof je niet alleen je idee verliest…
maar ook een stukje van jezelf.

Vertrouwen.
Het groeit langzaam — in gesprekken, in gezamenlijke dromen.
Het opent deuren. Nodigt uit tot bouwen. Tot geven.

Maar soms sluit die deur zich stilletjes.
En ineens sta je buiten.
Niet omdat je iets verkeerd deed,
maar omdat je overbodig werd.

Zonder uitleg. Zonder blik terug.
Alsof jouw bijdrage slechts een voetnoot was.
Een echo in de marge van een nieuw verhaal.

Er kwamen grote woorden: impact, erfgoed, verbinding.
Maar de verbondenheid voelde leeg,
toen stemmen als de mijne verdwenen in stilte.

Wat begon als samenwerking,
verschoof langzaam naar eenrichtingsverkeer.
En ik vroeg me af:
Was het ooit écht wederzijds?

Dit is geen aanklacht.
Het is een herinnering. Een spiegel.
Want ik ben niet de enige die dat geluid heeft gehoord.

En misschien…
is het tijd om de stilte te doorbreken.

Door een bezorgde burger

Vlaardingen krijgt een stadspark. Op de plek waar nu nog het Liesveldviaduct ligt, moet binnen enkele jaren een groene verbinding ontstaan vol woningen, ontmoetingsplekken en stedelijke vernieuwing. De sfeer is optimistisch, de beelden zijn aantrekkelijk, de ambities hoog. Maar wie de moeite neemt om de tijdlijn van dit project onder de loep te nemen, kan zich moeilijk aan de indruk onttrekken: dit plan wordt gepresenteerd als toekomstvisie, maar was in werkelijkheid allang een gelopen koers.

Wat begon als een visie in 2017, is inmiddels een besluit dat nauwelijks nog te beïnvloeden valt. Toch worden inwoners van Vlaardingen vandaag nog steeds uitgenodigd om ‘mee te denken’ over het plan. Dat klinkt democratisch. In werkelijkheid lijkt het eerder op een vorm van publieksbespeling — meedenken over details, terwijl het fundament al is gegoten. Een vorm van schijninspraak die helaas exemplarisch is voor hoe besluitvorming in veel gemeenten tegenwoordig verloopt.

⸻

De tijdlijn liegt niet

In 2017 werd in de gemeentelijke Visie op de Binnenstad voor het eerst gesuggereerd dat het Liesveldviaduct wellicht plaats moest maken voor iets nieuws: woningen, groen, een andere verkeersstructuur. In 2020 werd die richting verder uitgewerkt in het beeldkwaliteitsplan. Hierin werd al openlijk gesproken over een ‘opgetild parkgebouw’ — een project met allure, duidelijk geen vrijblijvende gedachteoefening.

Toen in 2022 het coalitieakkoord ‘Groei en Bloei’ verscheen, kreeg het college van burgemeester en wethouders expliciet de opdracht om van het viaduct een park met woningen te maken. Het was daarmee niet langer een idee in ontwikkeling, maar beleid in uitvoering.

In 2023 werd er op het viaduct een tijdelijk ‘pop-up park’ geopend. Bezoekers konden ideeën aandragen en sfeer proeven van wat het zou kunnen worden. Het trok duizenden mensen en honderden suggesties. Maar het fundamentele besluit — of het viaduct moest verdwijnen en wat ervoor in de plaats moest komen — stond toen al vast. Er werd alleen nog gezocht naar invulling en draagvlak.

Op 10 juli 2025 stemde de gemeenteraad in met het Omgevingsprogramma Nieuwe Binnenstad. Daarmee werd het lot van het Liesveldviaduct bezegeld. Het park komt er, samen met 800 woningen. Een nieuwe busroute, aangepaste infrastructuur en een toekomstgerichte stedelijke indeling zijn inmiddels in voorbereiding. De uitvoering staat gepland vanaf 2028.

⸻

Inspraak achteraf

In de communicatie wordt nadrukkelijk gesproken over ‘participatie’. Bewoners mogen hun mening geven over het ontwerp, over functies in het park, over routes en gebruik. Maar de grote lijnen — sloop van het viaduct, bouw van woningen, de komst van een park — zijn dan al buiten de invloedsfeer van de gewone burger vastgelegd.

Dit type proces wordt door sommigen ‘voorgekookt beleid’ genoemd. Anderen spreken over ‘schijninspraak’ of ‘beleidsdecor’. In alle gevallen gaat het om hetzelfde fenomeen: de kernbesluiten worden genomen in coalitieonderhandelingen, bestuurskamers en ambtelijke documenten, terwijl de participatie van bewoners plaatsvindt aan het einde van de rit. Als het theater al staat, mogen de toeschouwers nog even klappen. Niet om het stuk te veranderen, maar om het applaus te registreren.

⸻

Een bredere trend

Wat hier in Vlaardingen gebeurt, is geen uitzondering. In veel gemeenten is het proces van stedelijke ontwikkeling verplaatst van het publieke naar het bestuurlijke domein. Daarbij spelen ook commerciële partijen en investeerders een steeds grotere rol. Als er eenmaal financiële en politieke afspraken liggen, wordt de speelruimte voor bewoners beperkt tot cosmetische keuzes.

Tegelijk worden inwoners aangespoord om betrokken te zijn, input te geven, en ‘samen de stad vorm te geven’. De kloof tussen belofte en praktijk groeit daardoor alleen maar. Want echte betrokkenheid begint niet bij de aankondiging van een plan, maar bij het ontstaan ervan.

⸻

Tijd voor echte verbinding

Het wordt tijd dat we het politieke decor af en toe oplichten en kijken wat zich daarachter afspeelt. Niet om alles tegen te houden, maar om de weg naar de toekomst eerlijker en opener te maken.

Want echte vooruitgang begint niet met bouwstenen, maar met mensen. Met luisteren, verbinden, en ruimte geven aan oprechte zorgen. Als we blijven doen alsof participatie gelijk staat aan invloed, houden we onszelf en elkaar voor de gek. En dat is, hoe mooi het park straks ook wordt, geen stevige basis voor vertrouwen — of voor echte verbondenheid in de stad.

⸻

Daarom nodig ik u uit om te reageren.
Hoe kijkt u hier tegenaan?
Voelt u zich gehoord, of slechts geïnformeerd?

Denkt u dat verbinding met burgers werkelijk mogelijk is binnen dit soort trajecten — of is dat slechts een woord in een beleidsdocument?

Reageren kan,
@uitlichten
Misschien komen we zo, ondanks alles, toch een stap dichter bij wat een stad werkelijk nodig heeft: eerlijke betrokkenheid, en verbinding voorbij de papieren plannen.

🏙️ Een mooie, gezonde stad ontstaat niet vanzelf, zegt D66 Vlaardingen. Maar wat als het beeld dat geschetst wordt slechts een toneeldecor is — en de echte regie zich achter de schermen afspeelt?

🧾 In een droombeeld van 2035 fietsen kinderen door een stad vol bomen, energiezuinige scholen en verbonden buurten. Restwarmte uit de haven verwarmt huizen, en iedereen werkt samen aan vertrouwen.
Een toekomst vol licht, kansen en gelijkheid. Klinkt prachtig, nietwaar?

Maar laten we eens… achter het doek kijken.

⸻

🌪️ De Werkelijkheid van 2025

🛑 Wat je níet leest in de D66-tekst:
• 💸 Groeiende kloof tussen arm en rijk
• 🏚️ Honderden gezinnen in Vlaardingen kampen met energiearmoede
• 🏥 Zorginstellingen zijn overbelast — je moeder in de Holy? Die wacht nu maanden op hulp
• 💼 Jongeren hebben geen stageplek, maar wél studieschuld
• 🚫 Kritiek op beleid wordt weggezet als “boze tweet”
• 📉 Het vertrouwen dat zogenaamd herbouwd wordt? Dat is juist massaal weg
• 🧯 De overheid roept op tot crisisvoorbereiding (72 uur eten en €70 contant geld) — maar waarom? En waar is het eerlijke gesprek daarover?

⸻

⚔️ Oorlogsdreiging & Systemische Fragiliteit

🌍 We zitten midden in een wereld vol geopolitieke spanningen, cyberdreiging, migratiedruk en voedselonzekerheid.
💣 Terwijl men debatteert over speeltuinen en gevelgroen, bereiden andere landen zich voor op schuilbunkers, militaire inzet en digitale sabotage.

Vraag jezelf af:
❓ Wie durft hier openlijk over te spreken?
❓ Wie stelt de ongemakkelijke vragen in de raadzaal?

⸻

🧭 Fatsoen, Verbinding & Geweten

🤝 Een stad bouw je niet alleen met beton, maar met hart.
⚖️ Niet met leuzen, maar met waarheid.
💬 Niet door anderen weg te zetten als lastig of negatief, maar door te luisteren, te verbinden en te vragen: klopt dit wel?

🗣️ Daarom dit moreel appel:

✨ Sta op voor waarheid. Voor verbinding. Voor elkaar.
✨ Wees moedig. Stel vragen. Verdiep je. Deel.
✨ Want een vrije stad begint met een vrij geweten.

⸻

📣 Wat kun jij doen?

✅ Deel dit bericht
✅ Vraag anderen: Zie jij ook wat ik zie?
✅ Start gesprekken, ook als ze schuren
✅ Zoek naar bronnen buiten het officiële script
✅ En vooral: blijf menselijk

⸻

🟪 Tot slot: De stad is van iedereen

En dat betekent:

🧠 Bewustzijn
🕊️ Respect voor andersdenkenden
🌱 Ruimte voor waarheid, niet alleen voor beleid
❤️ Een geweten dat niet wegkijkt — maar opstaat

Want een gezonde stad… begint met eerlijke burgers.