Te vaak spelen waarheid, pijn en onrecht zich af achter gesloten deuren. Of achter een doek – of dat nu een theatergordijn is, een gevangenisdeur, een rechtbankmuur of het masker van fatsoen.

Vanaf vandaag begin ik met een nieuwe reeks korte stukken onder de titel “Achter het Doek”. Verhalen die raken. Vragen die snijden. Reflecties die niet passen in een keurig vakje. Soms rauw. Soms hoopvol. Maar altijd eerlijk.

Ik schrijf deze serie als mens, als burger, als zoeker.
Omdat ik geloof dat waarheid het verdient om gehoord te worden, ook als ze ongemakkelijk is.