Mijn idee werd gepikt.
Geen sorry, geen contract, geen erkenning.
Gewoon: “Bedankt voor het idee.” En weg ermee.

Ooit begon ik met een droom.
Kunst als brug, niet als bezit.
Mensen verbinden, geen netwerken bevoordelen.

Maar ineens zat ik buiten.
Alsof mijn inzet, mijn ziel, niets meer waard was.
Alsof waarde bepaald wordt door degene met het juiste pak, het juiste netwerk, het juiste geld.

En ik? Ik had alleen mijn verhaal.

Toen besefte ik het.
Ze kunnen je idee overnemen, maar niet je intentie.
Ze kunnen geld verdienen, maar geen verbinding creëren.

Mijn project ‘Haringkoppen Verbinden’ ontstond uit liefde voor menselijkheid.
Geen miljoenen, geen opslag in een loods in Genève.
Gewoon kinderen, ouderen, nieuwkomers… die samen een haring inkleurden.
En elkaars wereld ontdekten.

Dát is waarde.
En daar kunnen ze niet bij.